Τα Τσάκνα

Η Παράδοση

Τα «Τσάκνα» λάμβαναν χώρα κάθε Κυριακή πριν την Κυριακή των Βαΐων, όπου, μετά την πρωινή Θεία Λειτουργία, οι νέοι και οι νέες της Δολίχης ανέβαιναν στο λόφο του Προφήτη Ηλία και γλεντούσανε με τραγούδια και χορούς για τα Τσάκνα. Στην εκδήλωση αυτή συμμετείχαν και κάτοικοι των γειτονικών χωριών, Κοκκινόγη, Γεράνεια, Λόφος και Πύθιο. Με τα «Τσάκνα» οι άνθρωποι υποδέχονταν την Άνοιξη. Το έθιμο επέτασσε να τρώνε ξυνίθρες, οι οποίες είναι φυτά που φυτρώνουν μέσα στις πουρναριές. Καθώς έτρωγαν τις ξυνίθρες, λοιπόν, χορεύανε κάτω από το δέντρο (βελανιδιά) που βρίσκεται στο στεφάνι του Αϊλιά και συνέχιζαν στο μεγάλο δέντρο στον “Οφανό” του ίδιου λόφου. Κατά την κατάβαση το τραγούδι και ο χορός δεν είχαν τελειωμό. Οι συμμετέχοντες κατέληγαν στη θέση “Αιντίνι” της Δολίχης και το γλέντι συνεχιζόταν μέχρι το απόγευμα.

Μπορούμε να πούμε με ασφάλεια ότι τα «Τσάκνα» οργανώνονταν πριν από το 1930, ενώ από τα μέσα της δεκαετίας του 1960 το έθιμο έπαψε να υφίσταται. Ωστόσο από τα μέσα της δεκαετίας του 1950 οι Δολιχαίοι χόρευαν τα Τσάκνα με το πρώτο γραμμόφωνο που διέθετε ο Παντελής Χρ. Τσακνάκης. Από το 2009 αναβιώνει από το Σύλλογο Γυναικών Δολίχης «Φίλα Ευβιότου», όπου οι γυναίκες, κυρίως, συγκεντρώνονται στο εκκλησάκι του Προφήτη Ηλία, στο οποίο τελείται εσπερινός και ακολουθεί χορός είτε στο στεφάνι είτε στην κορυφή του λόφου. Οι γυναίκες ετοιμάζουν διάφορα εδέσματα και ο χορός γίνεται με τραγούδια που τραγουδάνε οι ίδιες.